Zabudowę dzielnicy Wilda stanowi zabytkowy układ urbanistyczno-architektoniczny o zwartej i jednorodnej stylistycznie zabudowie. Obiekty wyróżniają się mnogością detali architektonicznych charakteryzujących śródmiejską zabudowę Poznania.
Głównym materiałem elewacyjnym budynków istniejących na przedmiotowym terenie jest cegła w odcieniach pomarańczy i żółci oraz bogate zdobienia ornamentami roślinnymi. W strukturze elewacji istniejących przeważają liczne balkony, wykusze i rzeźbione nadproża.
Zaprojektowana bryła nawiązuje do sąsiadującej zabudowy rytmem, kształtem i wielkością otworów okiennych. Nowoczesnego charakteru nadają załamania powierzchni elewacji, które wzbogacają geometrię bryły o dodatkowy światłocień, jednocześnie swoim układem akcentują istotne przestrzenie budynku takie jak wejście główne. Przeszklenie na poziomie parteru dodaje lekkości.
Koncepcja zakłada, że podstawowym materiałem okładzinowym będą płyty kompozytowe w kolorze białym, które pozwalają na swobodne kształtowanie geometrii elewacji. Z tego samego materiału wykonane będą wnęki okienne i obudowa w obrębie przejścia do dziedzińca wewnętrznego. Zastosowanie jednego materiału na całej powierzchni ujednolica bryłę oraz podkreśla jej geometrie.